EURO 2024- Αγγλία: Θα το πάρουν σπίτι ή θα…. κλειστούν σε αυτό (VIDEO)

Σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό EURO θα συμμετάσχει η Εθνική Αγγλίας με μοναδικό στόχο να «σπάσει την κατάρα» και να κατακτήσει το πρώτο EURO στην ιστορία της.

Η… μοίρα τα έφερε έτσι που οι Άγγλοι θα διεκδικήσουν σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό το «πολυπόθητο» τρόπαιο, κόντρα στη χώρα που οι ίδιοι τους… έμαθαν το ποδόσφαιρο, καθώς σύμφωνα με πηγές της εποχής το ποδόσφαιρο ξεκίνησε να παίζεται στην Ισπανία στα τέλη του 19ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1872, ενώ η εκκίνηση του αθλήματος στην ιβηρική χώρα οφείλεται στην μετακόμιση Βρετανών εργατών, οι οποίοι εργάστηκαν σε εταιρείες εξόρυξης στην Ουέλβα.

Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά και για τους δύο. Ειδικότερα, για τα «τρία λιοντάρια», τα οποία σε EURO έχουν κυρίως… κακές στιγμές να θυμούνται.

Το 1996

Ήταν 26 Ιουνίου του 1996. Η Αγγλία αντιμετώπισε για τον ημιτελικό του EURO τη Γερμανία, σε μία διοργάνωση, η οποία διεξαγόταν για τους Βρετανούς «εντός έδρας». Το παιχνίδι οδηγήθηκε στα πέναλτι. Το κοινό του Γουέμπλεϊ-και όχι μόνο- παρακολουθούσε με… κομμένη την ανάσα. Τελικά ηττήθηκε στα πέναλτι και δεν κατάφερε να «περάσει» στον τελικό, με τη Γερμανία μάλιστα να κατακτά το τρόπαιο απέναντι στην Τσεχία.

Ποιος όμως έχασε το «μοιραίο» πέναλτι για την Αγγλία; Ο νυν προπονητής της, ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Ακόμη και η.. μητέρα του ζήτησε δημόσια συγγνώμη, μετά από εκείνο το παιχνίδι. Συμπλήρωναν 30 χρόνια από τη μοναδική επιτυχία τους. Την κατάκτηση του Μουντιάλ του 1966. Το γεγονός ότι η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία, της…. έδωσε ακόμη μεγαλύτερο βάρος. Τότε έγινε δημοφιλές το περίφημο «It’s coming home», μόνο που τελικά… δεν ήρθε σπίτι.

Το 2021

Το 2021, όπου διεξήχθη λόγω covid το EURO του 2020, το «It’s coming home» επανήλθε. Με ένα κοινό άτομο να συνδέει την ομάδα του 1996 και του 2021. Και πάλι τον ίδιο τον Σάουθγκεϊτ. Το 1996 ως παίκτης, το 2021 ως προπονητής. Ήλπιζε ότι θα καταφέρει ότι δεν κατάφερε τότε.  Το 2021, λοιπόν, οδήγησε την πατρίδα του, στον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της. Δεν τα κατάφερε ξανά. Η ομοσπονδία της Αγγλίας τον εμπιστεύτηκε παρά την κατακραυγή και τον κράτησε έως και σήμερα. Όπου την οδήγησε στον δεύτερο τελικό της ιστορίας της και μάλιστα δεύτερο συνεχόμενο. Με την ελπίδα αυτή να είναι για τον ίδιο τον Άγγλο κόουτς, η… τρίτη και η φαρμακερή (1 ως παίκτης και 2 ως προπονητής).

Το βαρόμετρο, η πνοή και η πορεία

Στη φετινή παρουσία της Αγγλίας στη διοργάνωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζει μιας και χωρίς να «φορτσάρει» ιδιαίτερα βρίσκεται εκεί.

Παρόλα αυτά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην παρουσία του «βαρόμετρου» Ντέκλαν Ράις, η παρουσία του οποίου διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο και θα λέγαμε ότι είναι εν μέρει ο αντίστοιχος Ρόδρι της Αγγλίας.

Επίσης, θετικότατη η παρουσία του νεαρού της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Κόμπι Μαινό, ο οποίος αν και στους ομίλους ήταν στον πάγκο, στα νοκ άουτ αγωνίστηκε ως βασικός και έδωσε άλλη… πνοή στο κέντρο της ομάδας του.

Η πορεία των «τριών λιονταριών» ξεκίνησε με νίκη κόντρα στη Σερβία με 1-0, χωρίς να εντυπωσιάσει με την απόδοση της. Οι χαμηλές πτήσεις συνεχίστηκαν με δύο ισοπαλίες και προβληματισμό για την κακή εικόνα απέναντι σε Δανία και Σλοβενία.

Τελευταία στιγμή

Με πέντε βαθμούς στον όμιλο, οι Βρετανοί βρέθηκαν στους «16», όπου αντιμετώπισαν την Σλοβακία. Ακόμη μία κακή εμφάνιση, με τον Μπέλιγχαμ να χρίζεται… από μηχανής Θεός, σκοράροντας στο 95′ με ένα εκπληκτικό γυριστό ψαλιδάκι και στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση, όπου στο πρώτο μόλις λεπτό της, η ομάδα του Σάουθγκεϊτ, κατάφερε να το «γυρίσει» και να πάρει την πρόκριση στους «8», χωρίς να έχει παίξει ούτε στο 1/4 απ’ όσο μπορεί να αποδώσει.

Τα νικηφόρα πέναλντι

Επόμενος αντίπαλος στον προημιτελικό, η συνεχώς πιο δυνατή και επικίνδυνη τα τελευταία χρόνια Ελβετία. Το ισόπαλο 1-1 σε 90′ και 120′ οδήγησε την αναμέτρηση στα πέναλτι, όπου ο Ακάνζι αστόχησε για λογαριασμό της Ελβετίας και σε συνδυασμό, με το δικό της πέντε στα πέντε, η Αγγλία πανηγύρισε την πρόκριση στην τετράδα.

Άλλη Αγγλία στον ημιτελικό

Το πρώτο μεγάλο «ντέρμπι» της Αγγλίας ήρθε στον ημιτελικό, απέναντι στην Ολλανδία, μία παραδοσιακή δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τι και αν ο Σίμονς πέτυχε στο ένατο λεπτό το πρώτο του γκολ στο EURO και τι γκολ μάλιστα. Η απάντηση ήταν άμεση. Ο Κέιν κέρδισε πέναλτι, το εκτέλεσε υποδειγματικά ο ίδιος και ισοφάρισε σε 1-1. Αυτό ήταν. Μία ματσάρα για περίπου 25 λεπτά, μεταμορφώθηκε σε σούπα. Κάποιες ελάχιστες ευκαιρίες για το υπόλοιπο της αναμέτρησης και για τις δύο ομάδες.

Περίπου στο 81ο λεπτό, η Αγγλία σκόραρε. Οι οπαδοί της σε όλο τον κόσμο τρελάθηκαν. Το τι… μπύρα εκτοξεύθηκε στο Signal Iduna Park δεν περιγράφεται. Για λίγα δευτερόλεπτα. Οφσάιντ. Η απόλυτη «ξενέρα». Προσωρινή βέβαια, διότι αυτό το ακυρωθέν γκολ ήταν η «σπίθα» που έμελλε να «ανάψει».

Ο Γουότκινς ήρθε από τον πάγκο εκείνη περίπου τη στιγμή. Όπως ο ίδιος δήλωσε είχε πει πριν την εκκίνηση του ημιτελικού στον Κόουλ Πάλμερ, ότι αυτός θα του δώσει την ασίστ και ο ίδιος θα σκοράρει το νικητήριο τέρμα. Το… είχε δει το όνειρο. Στο 91ο λεπτό, ο Πάλμερ παίζει κάθετα, ο Γουότκινς κοντρολάρει και από πολύ πλάγια θέση κάνει ένα αδιανόητο τελείωμα και στέλνει τους «Εγγλέζους» στον… έβδομο ουρανό. Ξανά οι… μπύρες έφυγαν ενστικτωδώς. «Έκαναν μπυρόλουτρο» οι Άγγλοι οπαδοί στο γήπεδο, στις μπυραρίες και οπουδήποτε αλλού παρακολουθούσαν το ματς.

Και τώρα τελικός. Με την ελπίδα για τους ίδιους, ακόμη και στα πέναλτι να κριθεί το τρόπαιο, να μην ξανά πάθουν ότι ο… προπονητής τους το 1996 και ότι ξανά έπαθαν στον τελικό του EURO 2020. Για να γίνει επιτέλους πράξη το «It’s coming home» και να μην καταλήξει σε… casa.