Ένα «αντίο» στον Παύλο…

Τον εκλιπόντα είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω για πρώτη φορά το διάστημα που ήρθε στον Ηρακλή (στην πρώτη του θητεία), επί εποχής Σπύρου Παπαθανασάκη. 

Τη προηγούμενη σεζόν είχε καταφέρει να στεφθεί πρωταθλητής με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Εκείνος όμως ήδη σκέφτονταν το επόμενο challenge…

Ο Παύλος Μυροφορίδης ήταν ένας ντόμπρος και ειλικρινής άνθρωπος. Πολλές φορές σε βαθμό παρεξηγήσεως.

Ο Παύλος Μυροφορίδης δεν μασούσε τα λόγια του. Είχε μία σπάνια ευθύτητα στον λόγο του. Ήρθε στον Ηρακλή σε μία δύσκολη εποχή τότε που πολύ αναρωτιόντουσαν για το τι μέλλει γενέσθαι με τον σύλλογο.

Πολύ γρήγορα ο ίδιος κατάφερε να στήσει από το μηδέν μια ομάδα με νεαρούς παίκτες και με συνοδοιπόρο τον τότε προπονητή Νίκο Παπαδόπουλο να οδηγήσουν τον Ηρακλή το καλοκαίρι εκείνης της σεζόν στη Σούπερλιγκ.

Ο Παύλος Μυροφορίδης ήταν μπροστάρης σε όλα. Σε κάθε του ομάδα. Δεν κρύφτηκε ποτέ. Εκτός γραμμών λάτρευες να ακούς τις ιστορίες που έλεγε για το ποδόσφαιρο. Εντός γραμμών ήταν αυτός που έδινε το σύνθημα και «έφτιαχνε» με τα λόγια του τους παίκτες. Είχε τον τρόπο να είναι ταυτόχρονα φίλος και «αφεντικό» τους.

Σπάνια περίπτωση παράγοντα. Ό,τι έλεγε ήταν νόμος. Ποτέ του και σε καμία ομάδα δεν πρόδωσε τα πιστεύω του. Συγκρουσιακός και στην πρώτη γραμμή με όποιον θεωρούσε πως προσπαθεί να βλάψει το έργο του.

Το ίδιο έκανε και στον Άρη. Ήταν αυτός που ανέλαβε το «καράβι» σε μία δύσκολη εποχή και κατάφερε να οδηγήσει με άνεση τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης στην άνοδο.

Σίγουρα για τον Παύλο Μυροφορίδη υπάρχουν πολλοί που μπορούν να μιλήσουν για τα όσα έκανε στο χώρο του ποδοσφαίρου και πολύ περισσότερο για τον χαρακτήρα του. Ο Παύλος Μυροφορίδης δεν είναι πια δυστυχώς από σήμερα ανάμεσά μας. Έφυγε σε ηλικία μόλις 43 ετών.

Πάλεψε με σθένος, όμως έχασε. Τον κέρδισε όμως ο παράδεισος, το νέο του σπίτι, εκεί όπου είμαστε σίγουροι πως θα φτιάξει την επόμενη δίκη του μεγάλη ομάδα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…