Το πρωί της Τρίτης στο Βασιλικό θέατρο έλαβε χώρα η συνέντευξη τύπου εκπροσώπων της διοργάνωσης της μεγάλης αντιπολεμικής συναυλίας που θα γίνει την Κυριακή 8 Μαϊου στην πλατεία Αριστοτέλους.
Κάτι τέτοιο έχει πραγματοποιηθεί μόνο μια φορά στην πόλη, το 1999 ενάντια στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας με τη συμμετοχή τότε του Θάνου Μικρούτσικου, Goran Bregovic, Κώστα Θωμαϊδη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Σταύρου Κουγιουμτζή και πολλών άλλων.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της συνέντευξης δόθηκε ο χαρακτήρας και το στίγμα της πρωτοβουλίας αυτής. Οι αρχικές κουβέντες του προέδρου του ΣΜΒΕ του Δημήτρη Ζερβουδάκη, ήταν πως πρόκειται για μια συναυλία – συλλαλητήριο, με ξεκάθαρο αντιπολεμικό προσανατολισμό ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό απανταχού της γης και με τη μνήμη στραμμένη από το χθες στο σήμερα και τον κίνδυνο του αύριο. Σύλλογοι και σωματεία ενώνουν τη φωνή τους για έναν υπέρτατο σκοπό. Ακόμη και η ημερομηνία διεξαγωγής της συναυλίας είναι σημαδιακή. Στις 8 Μαϊου το 1945, 3 μ.μ. ώρα Ελλάδας έληγε και επίσημα ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος για την Ευρώπη. Κάτι τέτοιο αναφέρεται μόνο και μόνο για να δηλωθεί πως τα γεγονότα ίσως τελικά να μην είναι και τόσο μακριά χαμένα στο παρελθόν. Κι εμείς καλούμαστε καθημερινά να παίρνουμε θέση.
Το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας και νατοϊκών δυνάμεων με την κυβέρνηση της χώρας δυστυχώς να επιλέγει την άμεση εμπλοκή σε αυτόν, στέλνοντας ενισχύσεις και πραγματοποιώντας άδικες συλλήψεις σε διαδηλωτές που μαζικά εκφράζουν με κάθε ευκαιρία την αντίθεσή τους στην όποια στρατιωτική ανάμιξη κι ενίσχυση, είναι ένα μονάχα ένα σημείο αναφοράς. Το μήνυμα της συναυλιακής κινητοποίησης είναι καθολικό και αφορά την επιβεβαίωση της αποτυχίας του καπιταλιστικού μορφώματος και τον πόλεμο ως επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, μια οδυνηρότατη συνέπεια αυτού. Δεν ξεχνάμε τις στοχευμένες και ανιστόρητες δηλώσεις πολιτικών προσώπων τα οποία προσποιούνταν ότι ξεχνούν τον πόλεμο στη Σερβία και τις «ανθρωπιστικές» βόμβες του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι. Δεν είναι και τόσο μακριά το 1999 και όχι δεν είναι ο μόνος πόλεμος που διεξάγεται, όταν μόλις πριν λίγες εβδομάδες επαναλήφθηκε μια ακόμη στρατιωτική επίθεση στο βόρειο Ιράκ με νέο σφυροκόπημα εναντίον του κουρδικού λαού και η Παλαιστίνη έχει σχεδόν εξαλειφθεί από τον χάρτη. Καθώς λοιπόν δίχως πολιτική υλοποίηση κανένα πρόβλημα δεν πλησιάζει στη λύση του, άμεση απαίτηση των διοργανωτών είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη σε όλους τους πρόσφυγες, η κατάργηση των πυρηνικών όπλων με το οικουμενικό μήνυμα της παγκόσμιας ειρήνης αναγκαίο και μονόδρομο.
Βρισκόμαστε όμως σε ένα πολιτικό σταυροδρόμι με όλα τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα να είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο από ποτέ. Εργασιακά, ελευθερία έκφρασης, δημιουργία ευκαιριών, οικονομική δυσπραγία. Κατά τη διαδικασία της συνέντευξης τέθηκαν τα φλέγοντα ζητήματα της πανδημίας και των συνεπειών της αδιάφορης αντιμετώπισης από το κράτος προς τον κλάδο των μουσικών και όχι μόνο. Γνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της τέχνης και του έργου των καλλιτεχνών δεν μπορούμε παρά να είμαστε στο πλάι τους και να τους εμπιστευτούμε. Η τέχνη ήταν αυτή που αποτέλεσε εφαλτήριο κοινωνικών αγώνων ειδικά στη σύγχρονη και νεότερη ιστορία. Σε αυτήν την τεράστια απόπειρα εκτός των καλλιτεχνών που αμισθί θα συμμετέχουν, πλήθος εθελοντών, συλλογικοτήτων, τεχνικών, φορέων όπως το κοινωνικό ιατρείο Θεσσαλονίκης αλλά και κομμάτων ανταποκρίθηκαν. Ακόμη και δάσκαλοι με τους μαθητές τους δουλεύουν εντατικά για να δώσουν ένα δυναμικό παρόν με κάποια δρώμενα σε αυτή την σημαντική κίνηση. Μια κίνηση που πρωταρχική και ξεχωριστή της ιδιαιτερότητα είναι ότι ξεκινά από τη βάση της αυτοδιαχείρισης. Όσοι συμμετέχουν, χαμηλά και από τα κάτω, από το μετερίζι τους ο καθένας ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους, βάζουν το δικό τους λιθαράκι ισότιμα και με χαρά.
Έτσι λοιπόν, ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος στη σύμπραξη αυτή με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο κατάφερε να ενώσει πολλές φωνές σε μία και να καθηλώσει την πυξίδα της συλλογικής διεκδίκησης σε αγνά κίνητρα και διαυγή όνειρα για ένα κόσμο όπως τον ονειρευόμαστε. Δεν είναι τυχαίο πως η πρωτοβουλία πήρε διεθνείς διαστάσεις με τους Roger Waters και Brian Eno να εκφράζουν δημόσια τη στήριξή τους σε βίντεο το οποίο και θα προβληθεί την Κυριακή. Ως αντίδωρο ευγνωμοσύνης γι’ αυτήν την τοποθέτησή τους ο ΣΜΒΕ τους έχει πλέον στους εγγεγραμμένους καταλόγους του. Σε μια παρέα μετά το πέρας της διαδικασίας ο Δημήτρης Μυστακίδης είπε γελώντας, πως τώρα σε πιο ώριμη ηλικία, μάθαμε να βγαίνουμε μπροστά και να μιλάμε για αυτά που μας καίνε. Τελικά δεν υπάρχει σωστή ηλικία ούτε χαμένος χρόνος για κανέναν. Αρκεί η σύμπνοια κάτω από κοινούς ανθρωπιστικούς σκοπούς και είναι σημαντικό για την πόλη μας αυτό. Κλείνοντας ανακαλούμε μια φράση του τεράστιου Μανόλη Γλέζου σε κάποια έντυπη εφημερίδα όταν σχολίασε τις κινητοποιήσεις κατά του πολέμου στη Σερβία τότε. Ως μαθήτρια ακόμη είναι αδύνατον να θυμηθώ το έντυπο, ή τα ακριβή λόγια. Μα σημασία έχει η ουσία της κουβέντας. Είχε πει λοιπόν πως το να κατέβεις σε μια πορεία ή διαδήλωση μπορεί και να μην φέρει καμιά αλλαγή στον κόσμο. Όμως δηλώνει τη δική σου στάση απέναντι στην αδικία και την ίδια τη ζωή και αυτό ίσως φέρει την αλλαγή.